Cur deus homo

Cur deus homo (Nederlands: Waarom God mens werd) is een theologische en wijsgerige verhandeling van Anselmus van Canterbury (1033-1109). Hij zet in dit werk een verzoeningsleer op basis van voldoening (satisfactio) uiteen.

Anselmus schreef Cur deus homo in de periode tussen 1093 en 1098.^[1]p. 2 Het boek is geschreven in de vorm van een tweegesprek tussen Anselmus en een van zijn meest geliefde leerlingen, Boso.^[2] De taak van Boso in het geheel is om met kritische vragen de satisfactie-theorie onderuit te halen^[3], maar hij moet telkens weer toegeven dat de theorie van Anselmus en de wijze waarop deze zijn theorie uiteenzet en verdedigt volstrekt in overeenstemming is met de rede.^[1]p. 5

1. ↑ ^{a b} Kr. Strijd: Structuur en inhoud van Anselmus' "Cur deus homo", Van Gorcum & Comp. N.V. - G.A. Hak & Dr. H.J. Prakke, Assen 1958
2. ↑ IJsseling: "Anselmus kiest voor de uiteenzetting zijner gedachten den vorm die destijds in de scholen zeer geliefd was, dien van een samenspraak (dialoog). Evenals bijv. Plato gedaan had, trachtten de middeleeuwsche geleerden door vragen en antwoorden in de diepten van een onderwerp in te dringen ...", voetnoot 1, p. 3, Over de Menschwording Gods, in het Nederlands vert. en toegelicht door P.C. IJsseling, G.F. Callenbach, Nijkerk 1908
3. ↑ IJsseling: "... bezwaren zoekend en wederleggend (dialectiek).", p. 3, voetnoot 1, Over de Menschwording Gods, in het Nederlands vert. en toegelicht door P.C. IJsseling, G.F. Callenbach, Nijkerk 1908